Adoptowane! Każda z nas ma już swój dom

Nasi zaprzyjaźnieni wolontariusze otrzymali zgłoszenie, że przy jednej z dróg, na nieczynnym przystanku autobusowym, ludzie zauważyli małe kocięta. Pojechali natychmiast — z nadzieją, że zdążą. Na zimnym, twardym betonie, skulone w kłębek, leżały cztery maleńkie kotki. Głodne, brudne, drżące z zimna i strachu. Miały tylko siebie nawzajem — cztery małe ciałka przytulone do siebie, jakby chciały się nawzajem ogrzać i dodać sobie otuchy. Najprawdopodobniej zostały tam podrzucone, nie są to typowe „dachowce”.
Kocięta zostały natychmiast zabrane do kliniki. Niestety, tej nocy jeden z maluchów, mały chłopczyk, odszedł. Lekarze walczyli o niego do końca, ale jego maleńkie serduszko nie dało rady.
Zostały trzy dziewczynki – trzy małe muszkieterki, które teraz walczą o życie.
Nie jedzą samodzielnie. Każdy ich posiłek to strzykawka i troskliwe dłonie człowieka. Są w izolatce, nie są szczepione, dlatego muszą być odizolowane, żeby nie załapać jeszcze czegoś więcej… One są bardzo słabe i takie malutkie… Ich brzuszki nie radzą sobie z jedzeniem – raz mają zaparcia, a za chwilę biegunki. Cały czas trzeba masować im brzuszki, żeby nie pojawiały się kolejne problemy jelitowe oraz odparzenia.